بي‌توجهي عامل اصلي فرار دختران از خانه

بر اساس نتايج اين تحقيق،‌ حدود 35 درصد از اين افراد قبل از ترك خانه، سابقه سوءمصرف مواد و 44 درصد از آنان دوست خانه‌گريز داشته‌اند. از كل دختران فراري، 6/15 درصد اكثر اوقات و 1/51 درصد گاهي اوقات مورد آزار و اذيت جسمي، 9/14 درصد اكثر اوقات و 9/48 درصد گاهي اوقات مورد آزار روحي و عاطفي سرپرست و اعضاي خانواده خود قرار گرفته‌اند و 8/45 درصد از آنان اكثر اوقات در محيط خانه با مساله بي‌توجهي به نيازهاي اساسي مواجه بوده‌اند.

همچنين از كل دختران فراري، 12 درصد عنوان كرده‌اند كه از سوي اعضاي خانواده و بستگان خود مورد سو‌ءاستفاده نيز قرار گرفته‌اند، در حالي كه هيچ كدام از دختران غيرفراري مورد مطالعه به چنين مساله‌اي اشاره نكرده‌اند.

يافته‌هاي ديگر اين مطالعه حاكيست، 22 درصد از اعضاي خانواده دختران فراري به دليل ارتكاب جرايم مختلف سابقه زنداني شدن داشته‌اند، در حالي كه تنها چهار درصد از دختران غيرفراري، داراي خانواده‌هايي با چنين ويژگي بوده‌اند. همچنين والدين 40 درصد از دختران فراري از هم طلاق گرفته‌اند و در مقابل، تنها دو درصد از دختران غيرفراري بيان كرده‌اند كه والدينشان از هم جدا شده‌اند.

جمع‌بندي تحقيق مذكور نشان مي‌دهد، دختران فراري به مراتب بيشتر از گروه غيرفراري، از سوي والدين يا ساير اعضاي خانواده مورد خشونت‌هاي جسمي، رواني و جنسي قرار گرفته‌اند، همچنين ازهم گسيختگي خانوادگي نظير طلاق والدين، اعتياد، سابقه زنداني شدن، ‌اختلاف مشاجره و درگيري در بين اعضاي خانواده دختران فراري بيشتر از گروه غيرفراري بوده است، در واقع دختران به دلايل واهي فرار نكرده‌اند، بلكه فرار آن‌ها در راستاي رهايي از شرايط نامطلوب خانواده بوده است.

اين مطالعه در پايان تاكيد مي‌كند: ريشه اصلي انحراف و بزهكاري نوجوانان و جوانان، از جمله فرار از خانه را بايد در سختگيري‌هاي بي‌جا، غيرمنطقي و خشونت بزرگسالان جست‌وجو كرد و توصيه مي‌كند، نهادها و مراكز مسوول، با برنامه‌ريزي و اقدامات موثر فرهنگي، آموزش‌هاي لازم براي تقويت نهاد خانواده را به والدين و جوانان ارائه دهند.

نتايج يك مطالعه بر روي دختران فراري در تهران نشان داد: دختران فراري بيش از ساير گروه‌ها، تحت تاثير خشونت‌هاي جسمي، رواني و جنسي خانوادگي قرار داشته‌اند.

به گزارش خبرنگار «جوانان» ايسنا، جامعه آماري اين تحقيق كه توسط منصور فتحي ـ دانشجوي دكتراي مددكاري اجتماعي ـ انجام شده است، شامل 100 دختر زير 18 سال است كه 50 نفر از آنان دختران فراري و 50 تن ديگر دختران غيرفراري بوده و از بين دانش‌آموزان دبيرستاني شهر تهران انتخاب شده‌اند.

نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد: 56 درصد از دختران فراري قبل از ترك خانه، ساكن تهران بوده و 34 درصد از آنان ترك تحصيل كرده بودند و بيش از نيمي از آنان نيز، سابقه ترك منزل داشته‌اند. ..>>