لزوم مشاوره در ازدواج

لزوم مشاوره در ازدواج – توصيه ها و شرايط مشاور در امر ازدواج مشاوره در هر امري ضروري است ولي در مورد ازدواج به علّت اهميت موضوع ضرورت بيشتري دارد. به همين علت کمتر کسي بدون مشورت با ديگران به انتخاب همسر و پيوند زناشويي مبادرت مي کند. در اين مورد آنچه اهميت دارد انتخاب مشاور است. اکثر جواناني که قصد ازدواج دارند براي مشورت در انتخاب همسر و تشکيل خانواده به پدر، مادر، مادر بزرگ، پدربزرگ، عمه، عمو، خاله و دايي روي مي آورند؛ خواه اين افراد صلاحيت اين کار را داشته باشند يا خير و مهمتر اين که گاه مسئله ازدواج به اجبار و تحميل انجام مي شود. پدري که دنيا را در پول مي بيند، همسري را توصيه مي کند که پولدار باشد و گاه اصرار او به انداره اي است که با استفاده از روابط عاطفي ، نظرش را به فرزندش تحميل مي کند. مادري که به خواهرزاده اش قول ازدواج براي پسرش داده از عاطفه مادري خود براي انجام ازدواج از هر شرايطي استفاده مي کند و بعداً که زناشويي به ناسازگاري و اوقات تلخي منتهي شد، به نصيحت مي پردازد و تقصير را به گردن اين و آن مي اندازد. عمه که پير دختر همسايه را از ديدگاه خود مناسب تشخيص مي دهد، به پسر جوان برادرش توصيه و اصرار مي کند که اين دختر همسايه موقر و خوش اخلاق است و استدلال مي کند که من و شوهرم بيست سال تفاوت سن داريم و خيلي هم خوشبختيم و از زندگي خود راضي هستيم. اينها نمونه اي از مشورت هاي ازدواج است که به هيچ وجه مناسب نيست. حال سؤال اين است که براي ازدواج بايد با چه کسي مشورت کرد؟ به عبارت ديگر مشاور در امر ازدواج چه شرايطي بايد داشته باشد؟ شرايط مشاور ازدواج مشاور ازدواج بايد از دو ويژگي برخوردار باشد: ويژگي خلقي و شرايط علمي و تخصصي. مشاور ازدواج از نظر علمي بايد حداقل ليسانس و داراي تحصيلات تخصصي مشاوره باشد و در دوره فوق ليسانس واحدهاي درسي ويژه مشاوره خانواده را طي کرده و در اين زمينه کارآموزي و تجربه لازم کسب کرده باشد. سن در مشاور ازدواج از اهميت خاصي برخوردار است و بهتر است ازدواج را تجربه کرده و متأهل باشد. از نظر خصوصيات خلقي علاوه بر خصوصيات عمومي مشاوره ، مسئله رازداري و ثبات عاطفي نقش مهمتري به عهده دارد. بنابراين مشاوران ازدواج و خانواده علاوه بر تخصص و ويژگي هاي شخصي بهتر است سن بالاتري داشته باشند و متأهل و رازدار و از نظر رواني متعادل و از نظر عاطفي با ثبات باشند. توصيه مشاوران در روابط زوجين براي آنکه زندگي زناشويي از شادي و نشاط لازم برخوردار باشد ، زن در برابر شوهر بايد اصولي را رعايت کند. در توصيه هاي زير طرف خطاب زن خانواده است: 1- در کليه موارد معيشت اعم از تملک و درآمد و غيره از کلمه ” ما” استفاده نماييد نه من و تو. پس از عقد ، زندگي مشترک شروع شده و ديگر من و تو مطرح نيست. 2- در مقابل شوهر خود هر چند حق با شما باشد ، لجبازي و اصرار نکنيد. 3- شوهر خود را بخصوص در مقابل بستگانش تحقير نکنيد و از تعريف و تمجيد بستگان خود در مقابل آنان پرهيز نماييد. 4- از مخالفت و مشاجره با شوهر خود بپرهيزيد. 5- چنانچه کمک هايي از طرف بستگان شما به شوهرتان شده، آنها را به رخ او نکشيد. 6- با دوستان و آشنايان شوهرتان در معاشرت ها بيش از حد معمول گرم نگيريد. 7- شوهر خود را در معاشرت با اقوامش محدود نکنيد. 8- در رفت و آمد و معاشرت با بستگان شوهر خود پيشقدم باشيد. 9- به بستگان نزديک شوهر خود ( مادر شوهر، پدرشوهر، برادر شوهر، خواهرشوهر و …) بيش از خويشاوندان ديگر احترام بگذاريد. 10- زحماتي که براي پذيرايي خويشاوندان شوهر خود متحمل مي شويد ، به رخ شوهر خود نکشيد. 11- چنانچه درآمدي داريد و براي زندگي هزينه مي کنيد، آن را بازگو نکنيد. 12- از مردان ديگر نزد شوهرتان تمجيد نکنيد. هيچ مردي را بر شوهرتان ترجيح ندهيد و در گفتار اين موضوع را رعايت کنيد. 13- براي انجام در خواست هاي خود با شوهرتان با خشونت و آمرانه برخورد ننماييد. 14- براي برآوردن نيازمندي هاي خود از نظر مادي و غيرمادي ، امکانات شوهر خود را در نظر بگيريد و او را تحت فشار نگذاريد. 15- خود را براي شوهرتان بياراييد و بهترين و تميزترين لباس خود را در مقابل وي بپوشيد. 16- در مقابل شوهر خود با حالت افسرده و اخمو حاضر نشويد. او را در موقع ورود به خانه با لبخند و شاد و خندان استقبال کنيد. 17- پس از مراجعت شوهر خود به خانه کارهاي خود را حتي الامکان کنار بگذاريد و در حضور او بنشينيد و با سخنان خوشايند و با گرمي از او پذيرايي کنيد. 18- در موقع خروج از خانه او را بدرقه کنيد و با گرمي با او خداحافظي کنيد. رفتار شوهر در قبال زن همان طور که زن در قبال شوهر وظايفي دارد، شوهر نيز در برابر زن بايد اصولي را رعايت کند تا زندگي مشترک آنان از نشاط و وقت خوش برخوردار باشد. در اين قسمت طرف خطاب ، شوهر است و توصيه هاي زير از مواردي است که بايد مورد توجه و عمل او قرار گيرد: 1- در مقابل همسرف خود ، گرفتاري هاي روزانه و حوادث تلخ زندگي را با اخم و حالت عبوس مطرح نکنيد. 2- “هديه” مهر و محبت را زياد مي کند؛ به مناسبت هاي مختلف براي همسر خود هديه اي ، ولو کوچک خريداري و با حالت شاد و خندان به او تقديم کنيد. 3- چنانچه کم و کسري در خدمات خانه وجود دارد، با کمال محبت و خوشرويي تذکر دهيد. اخم و خشونت زندگي زناشويي را به تباهي مي کشاند. 4- در حضور همسر خود به هيچ وجه از زنان ديگر تمجيد نکنيد. 5- به بستگان همسر خود مانند پدر، مادر و ساير اقوام خود احترام بگذاريد و براي دعوت آنان به خانه ، قبل از همسر خود اقدام کنيد. 6- هرگز از معاشرت همسر خود با بستگان و خويشاوندانش جلوگيري نکنيد و در معاشرت و ديد و بازديد با بستگانش پيشقدم باشيد. 7- در حضور همسر ، با بستگان خود درگوشي سخن نگوييد و نجوا نکنيد. 8- همسر خود را هيچ گاه، بخصوص نزد بستگانش سرزنش و تحقير نکنيد. توهين و بي احترامي به همسر، از صفا و صميمت در زندگي زناشويي مي کاهد. 9- هيچ گاه خود را برتر از همسر خود معرفي نکنيد. سعي کنيد ” من ” و ” تو” در زندگي نباشد. کلمه ” ما” زندگي را گرم و لذتبخش مي کند. 10- وقتي همسر شما عصباني است؛ او را با مهر و محبت آرام کنيد. 11- با همسر خود هيچ گاه لجاجت و مشاجره نکنيد. 12- سعي کنيد براي گردش و مهماني رفتن همراه زن و فرزندان وقت بگذاريد و پيشنهاد همسر خود را در اين مورد به علت کار و خستگي رد نکنيد. 13- امتيازات اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي فاميل خود را در صورتي که با همسر شما فاصله دارد، مطرح نکنيد. 14- کارهاي همسر خود را تحسين کنيد. تمجيد و ستايش زن، کليد کاميابي در زندگي زناشويي است. 15- در قبال همسر خود در امور مختلف قدرت نمايي نکنيد. 16- هيچ گاه زحمات و هزينه هايي که براي پذيرايي خويشاوندان همسر خود تقبل مي کنيد، بر زبان نياوريد و بر او منت نگذاريد. 17- همسر خود را در خانه محصور و محدود نکنيد. 18- در مقابل همسر خود شاد و خندان باشيد. توصيه مشاوران به مراجعان در آستانه ازدواج دختر و پسر دم بخت براي آنکه از نعمت ازدواج مناسب برخوردار گردند، بايد اصولي را رعايت کنند. بخشي از مواردي که توسط مشاوران خانواده توصيه مي شود، به شرح زير است: 1- در انتخاب همسر عجله و شتاب نکنيد. اين امر را با بررسي و تحقيق انجام دهيد. 2- در همسر گزيني وسواس زياد نداشته باشيد. سعي کنيد با ديد اغماض عوامل مختلف را بررسي و تصميم گيري نماييد. 3- چنانچه پدر و مادر و خانواده هاي زوجين سختگيري مي کنند، براي متقاعد کردن آنان از مشاور خانواده استفاده کنيد. 4- از ازدواج تحميلي خودداري کنيد. 5- مراسم ازدواج را در ايام مبارک و چه بهتر که در روزهاي تولد معصومين( ع ) انجام دهيد و نيت خود را در ازدواج خالص کنيد. 6- در انتخاب همسر پس از بررسي معيارهاي طرف مقابل ، وضعيت خود را با آن مقايسه کنيد و در صورت هماهنگي تصميم گيري نماييد. بدون توجه به شرايط خود انتخاب ايده آلي ننماييد. 7- در انتخاب همسر از پدر، مادر و خويشاوندان نظرخواهي کنيد؛ ولي مواظب باشيد که به علت عدم تخصص ممکن است نظر آنان تحت تأثير معيارهاي خاص، مناسب نباشد. حتماً با يک مشاور واجد شرايط در اين زمينه مشورت کنيد. 8- براي شناخت همسر از هر دو روش مستقيم و غيرمستقيم استفاده نماييد و حتماً قبل از خواستگاري به طور مستقيم از طريق مشاهده و گفت و شنود او را شناسايي کنيد. 9- در انجام ازدواج، مراحل مختلف آن را ضمن پرهيز از هزينه هاي بي مورد و هرگونه اسراف انجام دهيد. 10- در مورد مهريه، مراسم ازدواج و جهيزيه سختگيري نکنيد؛ تا وضعي پيش نيايد که اين امور مانع ازدواج شود و يا طرفين را به زحمت اندازد. 11- چون ازدواج يک قرارداد زندگي مشترک است ، بنابراين طرفين ازدواج بايد هرگونه شرايطي را که در اين قرارداد لازم مي دانند در عقد نامه ذکر کنند و در اين مورد قبلاً توافق نمايند. 12- چون مسائل مربوط به ازدواج بسيار حساس و دقيق است و دانستن آنها در تشکيل زندگي شاد و سعادتمند نقش مؤثري دارد؛ لذا شرکت دختران و پسران در کلاس هاي توجيهي قبل از ازدواج ضرورت دارد. 13- برنامه هاي دوره آموزشي خانواده، قبل ازدواج بايد دختر و پسر را با هدف ها، وظايف و حقوق زندگي مشترک زناشويي آشنا سازد. بنابراين لازم است چنين برنامه هايي حداقل به صورت فوق برنامه و حتي در برنامه هاي دبيرستان و دانشگاه گنجانده شود. 14- در ازدواج علاوه بر همسر، شناخت بستگان و خويشاوندان وي نيز ضرورت دارد؛ بنابراين وضعيت اقوام و دوستان و بخصوص بستگان نزديک را در همسر گزيني ( تعداد خواهر و برادر) نبايد ناديده گرفت. 15- سعي کنيد صرفاً تحت تأثير يک عامل شاخص و برجسته و گول زننده تصميم گيري ننماييد. در اين مورد با توجه به همه عوامل اقدام کنيد. http://www.tebyan.net/Teb.aspx?nId=10464 لزوم مشاوره در ازدواج – توصيه ها و شرايط مشاور در امر ازدواج مشاوره در هر امري ضروري است ولي در مورد ازدواج به علّت اهميت موضوع ضرورت بيشتري دارد. به همين علت کمتر کسي بدون مشورت با ديگران به انتخاب همسر و پيوند زناشويي مبادرت مي کند. در اين مورد آنچه اهميت دارد انتخاب مشاور است. اکثر جواناني که قصد ازدواج دارند براي مشورت در انتخاب همسر و تشکيل خانواده به پدر، مادر، مادر بزرگ، پدربزرگ، عمه، عمو، خاله و دايي روي مي آورند؛ خواه اين افراد صلاحيت اين کار را داشته باشند يا خير و مهمتر اين که گاه مسئله ازدواج به اجبار و تحميل انجام مي شود. پدري که دنيا را در پول مي بيند، همسري را توصيه مي کند که پولدار باشد و گاه اصرار او به انداره اي است که با استفاده از روابط عاطفي ، نظرش را به فرزندش تحميل مي کند. مادري که به خواهرزاده اش قول ازدواج براي پسرش داده از عاطفه مادري خود براي انجام ازدواج از هر شرايطي استفاده مي کند و بعداً که زناشويي به ناسازگاري و اوقات تلخي منتهي شد، به نصيحت مي پردازد و تقصير را به گردن اين و آن مي اندازد. عمه که پير دختر همسايه را از ديدگاه خود مناسب تشخيص مي دهد، به پسر جوان برادرش توصيه و اصرار مي کند که اين دختر همسايه موقر و خوش اخلاق است و استدلال مي کند که من و شوهرم بيست سال تفاوت سن داريم و خيلي هم خوشبختيم و از زندگي خود راضي هستيم. اينها نمونه اي از مشورت هاي ازدواج است که به هيچ وجه مناسب نيست. حال سؤال اين است که براي ازدواج بايد با چه کسي مشورت کرد؟ به عبارت ديگر مشاور در امر ازدواج چه شرايطي بايد داشته باشد؟