با این حال، به نظر می‌رسد، قدرت روابط كودكان و والدین پس از چهارده سالگی، بر روابط عاشقانه فرزندان تأثیری نداشته باشد كه می‌تواند به علت بالا رفتن سن و كاهش این تأثیرگذاری باشد.
خانم گگر گفت: بزرگسالی تقریبا از سن چهارده سالگی شكل می‌‌گیرد و دیگر تأثیر روابط والدین بر كودكان كمرنگ‌تر می‌شود.
در این باره، یک تیم تحقیقاتی، به تحلیل نتایج یك نظرسنجی ملی از حدود هفت هزار زوج آمریكایی پرداخته است به این مضمون که بین سال‌های 1992 و 1994، از مادرها، پدرها و كودكان ده تا هفده سال پرسش‌هایی درباره روابطشان با یكدیگر مطرح شد و حدود یك دهه بعد نیز یعنی بین سال‌های 2001 تا 2004 كودكانی كه هم اكنون بین 20 تا 27 سال سن داشتند، درباره روابطشان با دیگر بزرگسالان مورد سؤال قرار گرفتند.
هیچ چیز جای مهر مادری را نمی گیرد
در این تحقیق، نكته بارزی كه به چشم می‌‌خورد، رابطه مادر و كودك بود كه به تنهایی می‌توانست پیش‌بینی كننده روابط عاطفی آینده فرزند باشد؛ كودكانی كه به ویژه با مادرشان روابط گرم و نزدیكی داشتند، دارای رضایت بیشتر و اختلافات كمتری با نزدیكانشان بودند.
هرچند پدرها نیز در دهه‌های اخیر، رابطه بیشتری با زندگی كودكانشان پیدا كرده‌اند، اما تحقیقات نشان می‌دهد رابطه با پدر نمی‌تواند چندان بر زندگی عاطفی آینده کودکان تأثیرگذار باشد.
گگر می‌گوید: زنها هنوز هم دوسوم مسئولیت كار خانه و مراقبت از كودكان را بر دوش می‌كشند.
وی افزود: در آینده، تمركز بیشتری بر دیدگاه كودكان در زمینه این رابطه و تأثیرات آن بر آینده آنها انجام خواهد شد
تحقیقات جدید، نشان می‌دهد نحوه ارتباط شما با والدین در نوجوانی، می‌تواند بر روابط عاشقانه و استحکام خانواده به هنگام تشکیل زندگی، آن هم در یك دهه بعد تأثیرگذار باشد.
به گزارش لایو ساینس: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد، داشتن روابط خوب با مادر در اوایل جوانی، كیفیت روابط عاطفی را دوران بعد بهبود می‌دهد.محققان در این باره می‌گویند، این یافته‌ها نشان دهنده اهمیت روابط فرزندان و والدین است که رابطه مستقیم بر تعمیق روابط زناشویی و استحکام بنیان خانواده ها و درک درست همسران از یکدیگر دارد.
«كونستانس گگر»، از دانشگاه ایالتی «مونتكلر نیوجرسی» می‌گوید: روابط والدین و كودكان اهمیت بسیاری دارد و عامل تأثیرگذار بر گسترش توانایی‌های ما برای ارتباط با دیگر بزرگسالان است؛ بنابراین، اگر كودكان با والدینشان احساس نزدیكی نكنند، احتمالا نمی‌توانند از این رابطه، الگوی مثبتی برای رابطه با دیگر بزرگسالان داشته باشند.
اولین باشید که نظر می دهید