هيستركتومي به صورت ناقص يا كامل براي بيرون آوردن بافتهاي سرطاني شده از دستگاه تناسلي، خونريزي پس از يائسگي، پرولاپس يا افتادگي رحم و برخي بيماريهاي ديگر انجام مي‌شود . هيستركتومي كه درمان قطعي اينگونه اختلالات محسوب مي‌شود رواج بسياري يافته است بطوري كه در آمريكا از هر پنج زن يكي تا سن 55 سالگي تحت اين عمل جراحي قرار مي‌گيرد . در آمريكا ساليانه هزار 600 عمل جراحي هيستركتومي انجام مي‌شود كه ۹۰درصد به علت ضايعات خوش‌خيم يا غيرسرطاني و ساير بيماريهايي است كه تهديدي براي جان بيماران محسوب نمي‌شود . طي سالهاي ۱۹۷۳تا ،۲۰۰۳محققان سوئدي ۱۶۵هزار و ۲۶۰زن را كه تحت هيستركتومي قرار گرفته بودند با ۴۷۹هزار و ۵۰۶زن ديگر كه اين عمل را انجام نداده بودند مقايسه كردند . آنها دريافتند احتمال جراحي بي‌اختياري ادراري SUISدر گروه اول ۲/۴برابر گروه شاهد است. بالاترين خطر طي پنج سال اول پس از هيستركتومي مشاهده شد بطوري كه بيماران گروه اول ۲/۷برابر گروه شاهد نياز به عمل جراحي بي‌اختياري پيدا كردند. كمترين ميزان خطر پس از گذشت بيش از ۱۰سال از عمل جراحي هيستركتومي مشاهده شد بطوري كه احتمال جراحي در گروه اول ۲/۱برابر گروه شاهد بود . بيشترين ميزان خطر ( ۱۶برابري) در زناني مشاهده شد كه دستكم چهار زايمان طبيعي داشته‌اند . محققان معتقدند هيستركتومي در عملكرد پيشابراه، مجرايي كه مثانه را به خارج بدن مرتبط مي‌كند، اختلال ايجاد مي‌كند . تروما جراحي ناشي از قطع رحم و سرويكس از بافتهاي پشتيبان كف لگن در هنگام عمل هيستركتومي احتمالا علت اين ارتباط است . هيستركتومي مي‌تواند در سازوكار عضله اسفنكتر پيشابراه نيز اختلال ايجاد كند . اين يافته‌ها در مجله “لانست” منتشر شده است .
نتايج يك تحقيق ۳۰ ساله در سوئد نشان مي‌دهد زناني كه تحت عمل جراحي هيستركتومي يا خارج كردن رحم قرار مي‌گيرند بيشتر به بي‌اختياري ادراري و جراحي اصلاح آن نياز پيدا مي‌كنند به گزارش ایونا به نقل از پايگاه اينترنتي رويترز ، اين خطر به ويژه براي زناني كه بيش از يك زايمان طبيعي داشته‌اند بيشتر است . زنان بايد در مورد خطرهاي درازمدت مرتبط با هيستركتومي مورد مشاوره قرار گيرند و قبل از انجام شيوه‌هاي درماني تهاجمي، بايد ساير راههاي درماني مدنظر قرار گيرد .
اولین باشید که نظر می دهید