در سالهای اخیر این مثل معروف مصداقش را از دست داده ( مهریه رو کی داده کی گرفته ) چرا که با هجوم زنان به دادگاه های خانواده و دادخواستهای فراوان برای دریافت مهریه باعث شده این فکر در مردان مجرد رشد نماید که زنان با مهریه دنبال کاسبی هستند وبنا بر همین یا به مهریه های سنگین همچون قبل رضا نمیدهند و یا اصلا تن به ازدواج نمیدهند ، این تن ندادن به ازدواج از سوی مردان در دوره های کوتاه مدت ممکن ایت توجهی را جلب نکند و مشکلی را به ظاهر فراهم نیاورد اما در دراز مدت به مانند دوران ما بحران زنان مجردی را پدید میاورد که ممکن است هرگز شانس زندگی مشترک را نیابند .
در این میان خانواده ها باید از این عمل که چیزی کمتر از کاسبی نیست دست کشیده و به عاقبت موضوع در خصوص تنهایی دخترشان بیاندیشند ، مهریه در شریعت فقط مهر صداقت است بر درخواست مرد برای ازدواج و این در عرف اسلامی ناظر بر توان فعلی داماد است نه توان یا دارایی وی در تمام عمر ، متاسفانه به جای اینکه خویش را ابتدا شهروند این سامان بدانیم و دولت را موظف به حمایت از شهروند از ابتدا راه را کژ پیموده و بر گردن مردان آویخته میشویم ، در حالی که همین مرد نیز ابتدا شهروند کشور محسوب میشود و سپس همسر .
با مهریه های 600 و 1000 سکه ای یا حتی 110 سکه ای هم نمیتوان این بار سنگین را بر دوش مردان گذاشت و وی را وادار به ازدواج نمود ، بنا بر این زنان و خانواده هایشان میباید از کاسبی با مهریه دست کشیده تا راه برای تشویق به ازدواج فرزندانشان باز گردد.
در پایان به مردان توصیه میشود به هیچ وجه به مهریه ای که توان پرداختش را ندارند تن نداده و اجازه ندهند محک عشقشان با معیار پول و سکه سنجیده شود .
بدانیم مهریه ضمانت زندگی کسی نیست بلکه صداقتی است بر یک درخواست نه دروغی برای تصاحب دیگری.
موسسه امین
اولین باشید که نظر می دهید