اقلیما همچنین در ادامه اشاره می کند: متاسفانه در بعضی از موارد انقدر این رفتارها با کودکان عادی شمرده شده و به عنوان کودک‌آزاری شناخته نمیشود که حتی هنگام گوشزد کردن آن به خانواده‌ها و یادآوری این که رفتارشان مصداقی از خشونت علیه کودکان است با ناباوری و تعجب آنها روبه‌رو می‌شویم.
“وقتی کودکی کتک می‌خورد، جسم او درگیر شده و شاید پس از گذشت مدت زمانی بهتر شود ولی وقتی مورد کودک آزاری روانی قرار میگیرد در تمام عمر این اثر بر روح و روان او باقی خواهد ماند.”
دکتر مصطفی اقلیما، رییس انجمن مددکاری اجتماعی ایران ضمن اشاره به این مطلب، در یاذاشتی برای خبرآنلاین می نویسد: خانواده به عنوان اولین و اصلیترین نهاد اجتماعی یکی از مکانهایی است که بیشترین موارد کودک آزاری روانی در آن اتفاق می افتد.
به نوشته او، تحقیر کردن، ناسزا گفتن، سرزنش کردن، بی‌توجهی کردن، تبعیض قائل شدن، دروغ گفتن به کودک، دعواهای مادر و پدر جلوی چشم فرزندان و … مصادیقی از کودک آزاری روانی است که اگر دقت کنیم در بسیاری از خانواده‌ها مواردی از آن را شاهد خواهیم بود.
اولین باشید که نظر می دهید