تهديد، بچه‌ها را لجباز مي‌کند

بهترين اقدام والدين در اين لحظه مي‌تواند اين باشد که دلگير نشوند و سعي کنند به صورت امري و دستوري با کودک صحبت نکنند بلکه با او همدلي کرده و کمک کنند تا قدرت تصميم گيري در کودک تقويت شود. همچنين والدين بايد سعي کنند مطالب را به صورت انتخابي براي کودک بيان کنند.

 به طور مثال به او مي‌گويند «الان مي‌خواهي غذا بخوري؟» و نبايد مستقيماً به او امر کنيم «بيا غذا بخور» بلکه او را در جايگاه يک تصميم گيري قرار دهند و با اين روش کودک نسبت به مسائلي اجتناب کرده و نسبت به آن لجبازي مي‌کند، اين در حالي است که بعد از استفاده اين روش مي‌توان اظهار تمايل به آن کار را در کودک مشاهده کرد. بدترين کار در تشديد لجبازي کودک، تهديد کردن او است. بايد بتدريج او را نسبت به کاري که بايد انجام دهد آماده کنيد و قواعدتان را خيلي روشن و قابل درک بيان کنيد.

شايد شما هم جزو والديني باشيد که در مقابل لجبازي بچه‌ها برايشان خط و نشان مي‌کشند و آنها را به تنبيه تهديد مي‌کنند اما بد نيست بدانيد که روانشناسان معتقدند تهديد، بچه‌ها را لجبازتر مي‌کند. لجبازي در کودکان معمولاً از سن يک سالگي آغاز مي‌شود و حتي مي‌تواند با رفتارهاي نادرست اطرافيان در کودک نهادينه شود.

کودکان براي پيدا کردن خود و جايگاهشان و گاهي به دليل اينکه مي‌خواهند خودشان را به اطرافيان ثابت کنند لجبازي مي‌کنند و يکي از اساسي‌ترين مشکلات اين است که والدين در اين شرايط خودشان هم داخل بازي لجبازي کودکان مي‌شوند و آنها هم به نوعي به لجبازي با آنها مي‌پردازند.