این محققان دریافته اند آنها که به دارو واکنشی نشان نمی دهند میزان کمتری از پروتئین موسوم به تی.جی.اف.بی.آی را در نمونه گیری های پیش از درمان داشته اند. بررسی های بیشتر نشان داده نرخ مرگ سلول های سرطانی بعد از درمان با دارو در کسانی که میزان بالایی از این پروتئین را داشته اند بالاتر بوده است. دکتر جیمز برنتون، رهبر این تیم تحقیقاتی می گوید: ” این پروتئین در یک سوم از موارد سرطان تخمدان کاهش می یابد و احتمال دارد که بتوان از آن به عنوان عامل تشخیص دهنده برای گزینش بیماران جهت مداوا با این دارو استفاده کرد.” وی می افزاید: “یافته های ما نه تنها امید به مداوای سرطان تخمدان پیشرفته را افزایش می دهد بلکه می تواند به افزایش میزان موفقیت در درمان با سایر داروهای این خانواده را که در سرطان های ریه و سینه به کار می روند بالا ببرد.” دکتر احمد عاشور احمد که از محققان دیگر این گروه است می گوید: ” یافته های ما نشان می دهد پروتئین هایی از این دست که سلول های سرطانی را محاصره کرده اند با فرستادن پیامی سلول را به دارو حساس می کنند.” به گفته وی “کشف رمزی که این پیام از طریق آن فرستاده می شود می تواند به کشف روش های درمانی جدیدی منجر شود که با تقلید از این شیوه پیام رسانی میزان واکنش سلول به دارو را بالا می برند.”
دانشمندان دلیل تاثیر داروی سرطان بر برخی از مبتلایان به سرطان تخمدان و بی تاثیری آن بر گروهی دیگر را دریافته اند.
داروی پاکلیتکسل تومور سرطانی تخمدان را کوچک می کند با این همه محققان دانشگاه کمبریج دریافته اند بیمارانی که فاقد نوعی خاص از پروتئین هستند در برابر این دارو واکنشی نشان نمی دهند. “موسسه تحقیقاتی سرطان بریتانیای کبیر” که در کنار شورای تحقیقات پزشکی پشتیبان مالی این تحقیق بوده اعلام کرده است این کشف باعث می شود دارو برای کسانی تجویز شود که از آن سود خواهند برد. سالانه 7 هزار نفر مبتلا به سرطان تخمدان در بریتانیا شناسایی می شوند. داروی پاکلیتکسل، از خانواده داروهای موسوم به تکسان است که از درخت سرخدار تهیه می شود. محققان که در انستیتوی تحقیقاتی کمبریج مستقرند داده های مربوط به 20 بیمار مبتلا به سرطان تخمدان را بررسی کرده اند.
اولین باشید که نظر می دهید